എരിയുന്ന ചൂടത്തൊരു മഴ

കത്തുന്ന മനസ്സ്‌എന്താണു സാമ്യം?
ഒരു പുല്ലു പോലും മുളക്കാത്തമരുഭൂമി,
ഒരു സ്വപ്നം പോലും കാണാത്ത മനസ്സ്‌...
അതിനപ്പുറംശപ്തമാം മരുഭൂവില്‍
എവിടെയോ ഒരു മരീചിക.........
മണല്‍ കടലില്‍ താണുംവീണ്ടും പൊങ്ങിയും
താഴാതെ താഴുന്ന ജീവിതം.....
കാലുറക്കാതെ പിച്ച നടക്കുന്ന
കുഞ്ഞിന്റെ നിഴല്‍ താങ്ങുന്ന അമ്മയെന്ന പോലെ:
താഴ്ന്നു പോകുന്ന ജീവിതത്തിനോടിത്തിരി
കരുണ കാട്ടി
കൊടും-കാറ്റിനെ വെല്ലുന്ന വേഗത്തില്‍ നീ വന്നു.
.മുളങ്കൂട്ടത്തിനും അതിന്റെഇലകളുടെയും
ആരവത്തിനിടയിലും
നീ വന്നു പോയ ശബ്ദംഞാന്‍ കേട്ടിരുന്നില്ല!
നിന്റെ തപ്ത നിശ്വാസത്തിനും
മരുകാറ്റിനും ഒരേ താളം..
അക്ഷരങ്ങളെ പ്രണയിക്കുന്ന നിനക്കു എന്നും
ഞാന്‍ നിന്റെ നിഴലിനെ പിന്തുടരുന്ന
ഒരു അശരീരി മാത്രമായിരുന്നു.
വിട, നിന്നോടു.........
എന്നെ നീ അറിയുന്നില്ല....
സ്വപ്നത്തിനും പരുഷമായ സത്യത്തിനുമിടയില്
‍ഞാനെന്റെ മരുപച്ച തേടുന്നു